Wednesday, June 24, 2009

എഞ്ചിനീറിഗ് ഡിസാസ്ടര്‍

അങ്ങനെ ഞാന്‍ കാളേജില്‍ ചേര്‍ന്നിട്ട് നാല് മാസം ആയിക്കാണും...
ദേ, അപ്പോഴാണ് ഒരീസം ഞെട്ടിക്കുന്ന വാര്‍ത്ത പുറത്തിറങ്ങിയത്... എല്ലാ ബാച്ചുകാരും ഗ്രൂപ്പ് പ്രൊജക്റ്റ്‌ ചെയ്യണം...
ഹമ്മോ... എന്തിത് പരിപാടി... ഉള്ള ജ്വാലി എല്ലാം ഒയിവാക്കി പൂനെന്നു കടോം സ്വപ്നോം [പെട്ടിം കെടക്കേം ഒന്നും ഇല്ലാര്‍ന്നു :( ] എടുത്ത്‌ ബാംഗ്ലൂര്‍ലേക്ക് വന്നപ്പോള്‍ വിചാരിച്ചിരുന്നു പ്രൊജക്റ്റ്‌ എന്ന സാധനം അബിടെ തീര്‍ന്നെന്നു.. എബടെ? പ്രൊജക്റ്റ്‌ ജൂണില് സബ്മിറ്റ്‌ ചെയ്യണം പോലും... ഇനിം 4-5 മാസം ഴിഞ്ഞ്... ഹാ ഓരോ വിധി... വന്നു പെട്ടുപോയില്ലേ .. ഇനി അവര് പറയണ പോലെ തുള്ളുക തന്നെ...
ക്ലാസ്സില് 25-ഓളം പേരുണ്ട് (സത്യായിട്ടും കൃത്യം കണക്ക്‌ അറിയില്ല.. ഓരോ മാസോം ചിലത് അങ്ങട് പോകും, വേറെ ചിലത് ഇങ്ങട് പോരും, നമ്മള് നമ്മടെ വഴിക്കും)... അങ്ങനെ ക്ലാസ്സിലെ അതിമിടുക്കരായ 8 പേരു ചേര്‍ന്ന് ഒരു ഗ്രൂപ്പ് ഉണ്ടാക്കി... ഗ്രൂപ്പ് ഉണ്ടാക്കാന്‍ അല്ലേലും നമ്മള് മിടുക്കരല്ലേ?
അതിക്രൂരവും പൈശാചികവുമായ ബ്രെയിന്‍ സ്ടോര്‍മിംഗ് സെഷനുകള്‍ക്കൊടുവില്‍ ഒരു ലക്ഷത്തോളം 'ഐഡിയ'കള്‍ പിറന്നു... പക്ഷെ എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന് മാത്രം ഒരു തീരുമാനോം ആയില്ല... അവസാനം വഴികാട്ടിയും കോഴ്സ് മേല്‍നോട്ടക്കാരനും ആയ ഒരു പി.എച്ച്.ഡി മാഷ് വന്നിട്ട് ഒരു പ്രഖ്യാപനം നടത്തി നിങ്ങള്‍ ഒരു 'പോര്‍ട്ടബിള്‍ ലാപ്പിംഗ് അറ്റാച്മെന്റ്' ചെയ്യണം...
'അത്രേള്ളോ'.. ഇദ്ദാണോ ബല്യ കാര്യം... ആഴ്ചകള്‍ ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങി... കൊല്ലെജില്‍ എല്ലാരും ഒടുക്കത്തെ പ്രിപ്പരേഷന്‍.. രാവും പകലും പണിയോടു പണി... ഇതൊന്നും നമ്മക്ക് ബാധകമേ അല്ല എന്ന് പറഞ്ഞു നമ്മള് എട്ട് ബുദ്ധി ജീവികള്‍.. അങ്ങനെ മെയ്‌ മാസം തീരാറായി.. ഇതുവരെ കാണാതിരുന്ന നമ്മുടെ 'വഴികാട്ടി' പെട്ടെന്ന് ഒരു ദിവസം ക്ലാസ്സില്‍ പൊട്ടിമുളച്ചു..
"എന്തായി മക്കളേ പ്രൊജക്റ്റ്‌"

"എന്താവാന്‍... തീരാനായി... ഇനി തൊടങ്ങിയാ മാത്രം മതി" എട്ട് പേര്‍ ഒറ്റ ശബ്ദത്തില്‍ ഉറക്കെ പറഞ്ഞു...
ശ്യോ... ഇംഗ്ലീഷില്‍ കെള്‍ക്കേണ്ടതൊക്കെ കേട്ടപ്പോള്‍ നമ്മള് ഹാപ്പി ആയി...

എന്നാ പിന്നെ ഇതു ചെയ്തു തീര്‍ത്തിട്ടു തന്നെ വേറെ കാര്യം... എട്ട് പേരും കര്‍മനിരതരായി...
പിന്നെ എല്ലാം ശട പടാന്നു ആയിരുന്നു...
ഡിസൈന്‍-നിങ്ങും, പര്ച്ചേസിങ്ങും, മില്ലിങ്ങും, ഡ്രില്ലിങ്ങും, ടെര്‍ണിങ്ങും, ഹാര്‍നിങ്ങും, ഗ്രൈണ്ടിങ്ങും അങ്ങനെ ലോകത്തുള്ള എല്ലാ 'ഇങ്ങു' കളും ഒരാഴ്ച കൊണ്ട് സംഭവിച്ചു... എന്ത് ചെയ്യാന്‍ അവസാനം തട്ടി മുട്ടി ഒരു 'സംഭവം' സാധനം ഉണ്ടാക്കി...
പലരുടേം ബുദ്ധിം ശക്തീം ഉപയോഗിച്ചു റിപ്പോര്‍ട്ടും പ്രസന്റേഷന്‍-ഉം ഒക്കെ തട്ടി മുട്ടി കൂട്ടി...
അങ്ങനെ ദിവസം വന്നു ചേര്‍ന്നു...
"പ്രൊജക്റ്റ്‌ പ്രസന്റേഷന്‍ ആന്‍ഡ്‌ എക്സിബിഷന്‍"
ആകെ മൊത്തം പത്തിരുപത്തിഅഞ്ചു പ്രൊജക്റ്റ്‌കള്‍... എല്ലാം നിരനിരയായി വര്‍ണ്ണശബലമായി നിരത്തിയും ഇരുത്തിയും കിടത്തിയും ഒക്കെ വച്ചിരിക്കുന്നു...
ഒന്നും നമ്മടെ ഒന്നു അത്രേം വരുമോ?? എവിടെ...??

വിളി വന്നു... എട്ടു പേരും സ്റെഡി ആയി...
പ്രസന്റേഷന്‍ ഹാളില്‍ പോര്‍ട്ടബിള്‍ ലാപ്പിംഗ് അട്ടച്ച്മെന്റും താങ്ങി എട്ടു പുലികള്‍.. എട്ടു പേര് ചേര്‍ന്ന് പൊക്കിയാലെന്താ സംഭവം പോര്‍ട്ടബിള്‍ ആണല്ലോ...???

പ്രസന്റേഷന്‍ കത്തിക്കേറി കരിഞ്ഞു തീര്‍ന്നു... ഇനി Q & A...
എന്താണെന്നറിയില്ല എനിക്ക് ഒരു വയറു വേദന... എന്റെ കാലുകള്‍ അറിയാതെ പിന്നോട്ട് നീങ്ങി.. നീങ്ങിട്ടും നീങ്ങിട്ടും ഞാന്‍ പിന്നോട്ട് പോകുന്നില്ല...
അതെന്താ അങ്ങനെ.. നോക്കുമ്പോ എല്ലാര്‍ക്കും വയറു വേദന... രക്ഷയില്ലാ..കൂട്ടത്തില്‍ ബുദ്ധിമാന്‍ ഞാനാണെന്ന് തോന്നിയത് കൊണ്ടാവണം ഫസ്റ്റ് Q എന്നോട്..
"ന്യൂട്ടനും കെ.ജി.എഫും(Kgf) തമ്മില്‍ എന്താ ബന്ധം.. റിലേഷന്‍" വേറെ ഒരു പണീം കിട്ടത്തോണ്ട് രണ്ടോ മൂന്നോ PhD എടുത്ത ഒരു മുടിയില്ലാത്ത സാധനത്തിന്റെ തിരുവായില്‍ നിന്ന് ഇതാനു പുറത്തു വന്നെ...
ഇത്രേള്ളൂ, സിമ്പിള്‍... ഞാന്‍ ചുറ്റും നോക്കി.. ആരും എന്നെ നോക്കുന്നേ ഇല്ല..
"ഡാ പട്ടി കഴുവേരികളെ" സങ്കടം കൊണ്ട് ഞാന്‍ മറ്റുള്ള ഏഴു പേരെ മനസ്സില്‍ പിരാകി...
ന്യൂട്ടന്‍ ഡീസന്റ് അല്ലെ? ഇങ്ങനൊക്കെ ചെയ്യോ? നോ ചാന്‍സ്...
"സര്‍ , നോ റിലേഷന്‍" ഞാന്‍ ഒന്ന് ഗമയില്‍ നിന്ന്...
ആരും ഒന്നും മിണ്ടീല്ല...
പിന്നേം പല പല ചോദ്യങ്ങളും ഉയരുകേം താഴുകേം ചെയ്തു... ഞാന്‍ പിന്നെ മൌന വ്രതം വെടിയാനും പോയില്ലാ..
അവസാനം നമുക്ക് ഒരു കാര്യം മനസ്സിലായി... നമ്മളെ പോലെ തന്നെ അവര്‍ക്കും നമ്മുടെ പ്രോജക്ടിന്റെ ഉദ്ദേശോം, ലക്ഷ്യോം, കണക്കും, ഒന്നും മനസ്സിലായിട്ടില്ലാ...
ഇത്രേം ഡിഗ്രീം മറ്റും പേരിനു മുന്‍പും പിന്‍പും വച്ചിട്ടും ഇവര്‍ക്ക് നമ്മുടെ ബുദ്ധി മാത്രേ ഉള്ളുവോ? എല്ലാം മനസ്സിലാക്കി എടുക്കാന്‍ പോലും ഇവരെകൊണ്ട് പറ്റുന്നില്ലല്ലോ... ഛെ ഛെ... നാണക്കേട്...

അവിടെ ക്രൂരമായ ഡിസ്കഷന്‍സ്‌... കേള്‍ക്കാനും വിലയിരുത്താനും വന്ന ബുജികള്‍ തമ്മില്‍ വട്ടമേശ സമ്മേളനം... എന്തായിത്‌... നമുക്ക് ഫസ്റ്റ് പ്രൈസ് തരണോ അതോ അതിലും വലിയ എന്തേലും തരണോ എന്ന് അവര് ആലോചിക്കുന്നു....

പെട്ടെന്ന് അവര് ചര്‍ച്ച നിര്‍ത്തി...
അവരില്‍ ഒരാള്‍ എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി... ആ എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലായില്ല... (ഞാന്‍ പറയൂല്ലാ)...
പക്ഷെ അവസാനം അയാള് പറഞ്ഞു..

"ഐ തിങ്ക്‌ ദിസ്‌ - പ്രൊജക്റ്റ്‌ - ഈസ്‌ - ഏന് - എഞ്ചിനീറിഗ് ഡിസാസ്ടര്‍ ...."

സമാധാനമായി... താങ്ക്സ് മാഷന്മാരെ താങ്ക്സ്... പോര്‍ട്ടബിള്‍ സാധനോം താങ്ങി നമ്മള് പുറത്തെത്തി...
ആര്‍ക്കും മിണ്ടാട്ടമില്ലാ...
അപ്പോഴതാ നമ്മുടെ 'വഴികാട്ടി' (mentor) നമ്മുടെ അടുത്തേക്ക്‌ മന്ദം മന്ദം നടന്നു വരുന്നു...
അങ്ങേരുടെ മുഖത്ത്‌ ചില പ്രത്യേക ഭാവങ്ങള്‍ മിന്നി മറയുന്നു...
അയാള് നമ്മുടെ അടുത്തെത്തി... മെല്ലെ ശബ്ദം താഴ്ത്തി പറഞ്ഞു...

"ചെയ്തത് ചെയ്തു... ഇനിയെങ്ങാനും ഗ്രൂപ്പ്‌ പ്രൊജക്റ്റ്‌ ചെയ്താ..... .... ... ... " വേറൊന്നും അയാള് പറഞ്ഞില്ല..

തിരിച്ചു പോകുമ്പോള്‍ അയാളുടെ സ്പീഡ് ബാല്ലണ്ട് കൂടിയിരുന്നു... :( :( :(

Tuesday, April 21, 2009

കോയമ്പത്തൂര്‍ വിശേഷങ്ങള്‍- Part 1


ഭൂലോകത്തിലെ സ്ഥിരം കുറ്റികള്‍ക്കും, നായികാ നായകന്മാര്‍ക്കും, വില്ലന്മാര്‍ക്കും, വില്ലത്തികള്‍ക്കും, കത്തികള്‍ക്കും, വയസ്സന്മാര്‍ക്കും, ചെറുപ്പക്കാര്‍ക്കും, തന്തോന്നികള്‍ക്കും, യക്ഷികള്‍ക്കും, പിന്നെ സുന്ദരീ സുന്ദരന്മാര്‍ക്കും എല്ലാം അടക്കേം വെറ്റിലേം പിന്നെ ഒറ്റരൂപ നാണയവും ദക്ഷിണയായി വച്ചിട്ട് ഞാനൊരു പുതിയ പോസ്റ്റ് പോസ്റ്റ്റെ... "ഒരു കോയമ്പത്തൂര്‍ വിശേഷം"...

കയ്യിലൊരു വലിയ പെട്ടിം പുറത്തു (എന്‍റെ നടുപ്പുറത്തു) ഒരു ബലിയ ബാഗുമായി (ഇതില്‍ രണ്ടിലും വലിയ വലിയ സ്വപ്നങ്ങളും) 'വെസ്റ്റ് കോസ്റ്റ്' എന്ന നിശാസഞ്ചാരിയുടെ ഏതോ സ്ലീപെര്‍ ക്ലാസ്സിലെ മുകളിത്തെ ബെര്‍ത്തില്‍ ഈ പാവം ഞാനും പിന്നെ അതിന്‍റെ താഴത്തെ ബെര്‍ത്തില്‍ എന്‍റെ വല്യേട്ടനും; വഴി തെറ്റിപ്പോകാതിരിക്കാനും (വഴി തെറ്റാനോ? ഞാനോ? കണക്കായി) പിന്നെ കാര്യങ്ങളെല്ലാം (എന്ത് കാര്യം?) ശരിയാക്കാനും എന്‍റെ അച്ഛന്‍റെ നിര്‍ദേശാനുസരണം എന്നെ അനുഗമിക്കലയിരുന്നു മൂപ്പരുടെ ആഗമനോദ്ദേശം... (വളരെ നല്ല ഉദ്ദേശം).....
എന്തിനാ പോകുന്നെ എന്ന് പറഞ്ഞില്ല അല്ലെ... CUT CUT....

Flash back... Camera.. Action.. x-( "ഒരു അബോധോധയം")
10-ആം ക്ലാസും ഒരു വര്‍ഷത്തെ ഗുസ്തീം കഴിഞ്ഞു രണ്ടാം വര്‍ഷത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുമ്പോള്‍, എനിക്ക് ഒരു ബോധോദയം... അതെ അത് തന്നെ പണ്ട് വേറെ ആര്‍ക്കോ മരത്തിന്‍റെ താഴെ ഇരിക്കുമ്പോ ഉണ്ടായ അതെ സാധനം.. എനിക്കതുണ്ടായത് ഏത് കുന്തത്തിന്‍റെ അടിയില്‍ ഇരിക്കുംബോഴണാവോ ഉണ്ടായതു...???
പ്രഭാകരന്‍ മാഷിന്‍റെ അശ്ലീലം പറയുന്ന മലയാളവും (അശ്ലീല മലയാളം- വേറെ ഒന്നും ഉദ്ദേശിച്ചു പറഞ്ഞതല്ല.. നമ്മുടെ സ്വന്തം മജീദിന്റെ സുന്നത്ത് കര്‍മ്മം വളരെ തന്മയത്തോടെ അദ്ദേഹം ക്ലാസില്‍ അവതരിച്ചപ്പോ, കുറച്ചു അശ്ലീലം ആയി എന്ന് തോന്യോണ്ട് പറഞ്ഞതാ... ഭാഷയെ അപമാനിച്ചതല്ല... തെട്ടുധരിക്കരുത് പാവത്തിനെ) പ്രിയ ടീച്ചറിന്‍റെ ടീച്ചറിന്‍റെ സൌമ്യമായ മുഖത്തിനു തീരെ യോജിക്കാത്ത കണക്കും x-( , ചപ്പിനേം പുല്ലിനേം പറ്റി പഠിപ്പിക്കുന്ന റീത്ത മാഡത്തിന്റെ ബോട്ടണിയും, കൂറയെ മുറിച്ചു തറീക്കാന്‍ പഠിപ്പിക്കുന്ന അഹിംസാ സിദ്ധാന്തത്തെ വെല്ലുവിളിക്കുന്ന ഒരു സുഓളജിയും, പെന്‍ഡുലം ആട്ടാന്‍ പഠിപ്പിക്കുന്ന ജയരാജ് മാഷിന്‍റെ ഭൌതിക ശാസ്ത്രവും!!, ബ്രാണ്ടീം വിസ്കീം ഒപ്പരം ഒഴിച്ചാ പൊക വരും എന്ന് ഷിജിനെ പഠിപ്പിച്ച മഹാനായ ഒരു ഗസ്റ്റ് ലക്ച്ചറിന്റെ മോഹന്‍ലാല്‍(ഞാന്‍) നായകനും മീരാ ജാസ്മിന്‍(ആരാന്നു പറയില്ലാ) നായികയുമായ ഒരു രസതന്ത്രോം മാത്രം പഠിച്ചു ആ തല്ലിപ്പൊളി എന്ട്രന്‍സും എഴുതി ബല്യ റാങ്ക് വാങ്ങി പിന്നേം എഴുതി അതിനെക്കാളും ബല്യ റാങ്കും വാങ്ങി, ബസ്ടോപ്പില്‍ വായും നോക്കി, വീട്ടില്‍ പച്ചക്കറീം അരീം എത്തിക്കുന്ന വെറുമൊരു കൂലിക്കാരനായും നാട്ടില്‍ തെക്കു വടക്കു നടക്കാനൊന്നും ഈ മഹാനായ (കൂട്ടിവായിക്കണം- ഹാക്കും നാക്കും ഇടയില്‍ സ്പേസ് ഇല്ല) സുധീഷിനെ കിട്ടില്ലാ എന്നുറക്കെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു (പണ്ടു രാജാവ് നഗ്നനാണെന്ന് വിളിച്ചു പറഞ്ഞ കുട്ടിയുടെ അതേ സ്പിരിറ്റില്‍) ഞാന്‍ എന്‍റെ അച്ഛനോട് പറഞ്ഞു എനിക്ക് NTTF-ല്‍ പഠിക്കണം (NTTF-അതെന്തു കുന്തം ല്ലെ? അതാണ് മാഷേ ശരിക്കും കുന്തം... ഒരു educational institute.. ചവറു പോലെ കോഴ്സുകള്‍ നടത്തുന്നു.. ഇന്ത്യയില്‍ പല പല ചേരി പ്രദേശത്തും കാണാം... കൊറേ മഹാന്മാര്‍ (അതിലൊരുത്തനെ കാണാന്‍ ദാ ഇങ്ങട് നോക്കിയെ; വേറെ മഹാന്മാരെ കാണാന്‍ ഇവിടെ ക്ലിക്കാം) പഠിച്ചിറങ്ങിയ ഒരു ഒരു വലിയ സംഭവം; ഫീസു വാങ്ങി വാങ്ങി ആളെ കൊല്ലുന്ന ഒരു -----)... അവിടെ കിട്ടണേല്‍ 2 സാഹസിക പരീക്ഷണങ്ങള്‍ നടത്തണം... പതിനായിരങ്ങള്‍ പങ്കെടുത്ത, കടു കടുത്ത പരീക്ഷണങ്ങള്‍, അതി സാഹസികമായി ഒരു യോദ്ധാവിന്റെ ചുറു ചുറുക്കോടെ നിസ്സാരമായി അതിജീവിച്ചു, റോമാ സാമ്രാജ്യം കീഴടക്കിയ ഹിറ്റ്ലറിന്റെ സന്തോഷത്തോടെ വീട്ടിലെത്തിയ എന്‍റെ മുന്നില്‍ ഒരെതിര്‍വാക്കും പറയാനാകാതെ എന്‍റെ അച്ഛനും കീഴടങ്ങി... ബുഹ ഹ ഹ ഹ.... ഹൊ ഞാന്‍ ഒരു സംഭവം തന്നെ... പണ്ടേ ഇങ്ങനാ...

ഹൊ എന്‍റെ ആരാധികമാര്‍... അവരിനി എന്ത് ചെയ്യും... ഹും.. ഞാന്‍ ക്രൂരനായി... ഒരു ദിവസം ക്ലാസ്സിലെത്തിയ ഞാന്‍ എന്‍റെ തീരുമാനം ഉറക്കെ പ്രഖ്യാപിച്ചു... "നിങ്ങളെയൊക്കെ പാതിവഴിലാക്കി ഞാന്‍ പോകുവാ, നാളെ ആണ് ഇവിടുത്തെ എന്‍റെ അവസാന ദിവസം"... പറഞ്ഞു തീര്‍ന്നില്ല, ക്ലാസ്സില്‍ കൂട്ടക്കരച്ചില്‍, സുന്ദരിമാര്‍ പൊട്ടി പൊട്ടി കരയുന്നു... ഞാനിതൊക്കെ എങ്ങനെ സഹിക്കും... എന്‍റെ കളരി പരമ്പര ദൈവങ്ങളേ എനിക്ക് ശക്തി തരൂ... എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിക്കാന്‍ ഓടിവന്ന അവരെ ഞാന്‍ ആ ശ്രമത്തില്‍ നിന്നു പിന്തിരിപ്പിച്ചു... വേറെ ചിലര്‍ മുന്‍പിലത്തെ ബെന്ചില്‍ ഇരുന്നു ചിരിക്കുണ്ടായിരുന്നു... ക്ലാസ്സിലെ ഒന്നാമന്‍ (ചെറിയ കള്ളം പറയുന്നതു പാപം ആണോ?) പോയതിന്റെ സന്തോഷത്തിലാ അവര്‍... ഒരു ഗോമ്പട്ടീശന്‍ ഒഴിവയല്ലോ... ഹും.. ഒന്നാം വര്‍ഷത്തെ പരീക്ഷ എല്ലാം പാസ്സാകാത്ത ഞാനുമായാ ലവരുടെ ഗോമ്പട്ടീശന്‍.... അങ്ങനെ പിറ്റേ ദിവസം ഒരു യാത്രയയപ്പും ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു ഞാന്‍ അവിടുന്ന് പടിയിറക്കി... കണ്ണീരോടെ... തിരിഞു നോക്കുമ്പോള്‍ കരഞ്ഞു ചുവന്ന കണ്ണുകളുമായി എന്‍റെ ആരാധികമാര്‍ (ഐഡിയ സ്റ്റാര്‍ സിങ്ങറിന്റെ എലിമിനെഷന്‍ റൌണ്ടില്‍ കരഞു തളരുന്ന ഉഷാ ഉതുപ്പിനെക്കാളും കരഞ്ഞിരുന്നു അവര്‍..)... ആ സീന് നിങ്ങള്‍ ഒന്നു കാണേണ്ടത് തന്നെ ആയിരുന്നു.. (കാണാഞ്ഞത് എന്‍റെ ഭാഗ്യം)......

...CUT CUT...
. വീണ്ടും വെസ്റ്റ് വെസ്റ്റ് കോസ്ടിലേക്ക്....
എത്രേം പെട്ടെന്ന് കൊയംബത്തൂരില്‍ എത്തിയാ മതി എന്ന് മസ്സില്‍ വിചാരിച്ചു കണ്ണടച്ചതേ ഉള്ളൂ... അതാ കോട്ടും ടയ്യും അണിഞു ബെന്‍സ്‌ കാറില്‍ വന്നിറങ്ങുന്നു ഒരു ഗ്ലാമര്‍ താരം... സുന്ദരന്‍ സുമുഖന്‍, ചുണ്ടില്‍ മായാത്ത പുഞ്ചിരി, ചുറ്റും തല കുനിച്ചു നില്ക്കുന്ന ആഞ്ഞ്നാനുവര്‍ത്തികള്‍...വായില്‍ നിന്നും അടര്‍ന്നു വീഴുന്ന പൊളപ്പന്‍ ഇംഗ്ലീഷ്... പിറകെ കൊറേ(തൊള്ളായിരം) സുന്ദരിമാര്‍... മൊത്തത്തില്‍ ഒരു രജനീകാന്ത് സ്റ്റൈല്‍, കാണാന്‍ സൂര്യയെപ്പോലെ... ഭാഗ്യവാന്‍... ആളുകള്‍ ചുറ്റുമിരുന്നു പുകഴ്ത്തുന്നു... ആരാണാ ഭാഗ്യവാന്‍.. പുലി... പുപ്പുലി... അല്ലാ നിങ്ങള്ക്ക് മനസ്സിലായോ അയാളെ?? ഞാന്‍ നോക്കി... അയാള്ക്ക് എന്‍റെ ഒരു ഫേസ് കട്ട് ഉണ്ടോ... ഞാന്‍ ഒന്നൂടെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി... "ചായ... ചായാ... ചായേഎ...." "ചായ... ചായാ... ചായേഎ....".... എന്‍റെ മുഖത്തുനോക്കി നല്ല ക്ലോസ്സപ്പ് സ്മയിലും ആയി ഒരു അവലക്ഷണം കെട്ട വേറൊരു മുഖം... ഇവനാണോ ആ കാറില്‍ നിന്നു വന്നിരങ്ങിയെ?? എന്നിട്ട് ചായ വിക്കുന്നോ?? തെണ്ടി... ആ സ്വപ്നത്തില്‍ എന്‍റെ മുഖം ഒന്നു തെളിഞ്ഞു വന്നതാ... അപ്പോഴാണ് ലവന്റെ ഒരു ചായാ... നല്ല കണീം.... കോയംബത്തൂരിലെ ഫസ്റ്റ് കണി... ബെസ്റ്റ് കണി..
അയാളെ മനസ്സാ ശപിച്ചു ഞാന്‍ കോയമ്പത്തൂര്‍ മഹാരാജ്യത്തിന്റെ ജംഗ്ഷനില്‍ എന്‍റെ വലതുകാല്‍ വച്ചു... പണ്ടു രാമന്‍ രാവണന്‍റെ തലയില്‍ കാല് വച്ചതുപോലെ തന്നെ... അതേ മോഡല്‍ ഫോളോ ചെയ്തു ഈ ഞാനും.. ആ ദിവസം 'ഓണം' എന്ന പേരില്‍ കോയംബത്തൂരുകാര്‍ എന്നും (എല്ലാ ദിവസോം ) ആഘോഷിക്കുന്നു.. (സത്യം).... എന്‍റെ കാലുകള്‍ പല പല അണ്ണന്മാരും പാണ്ടികളും ചവിട്ടിയ ആ മനോഹരമായ x-( പ്ലാട്ഫോമിലേക്ക് പതിഞ്ഞു.. ... അയ്യോ........ എന്‍റെ ബാഗ്... സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ കുത്തിനിറച്ച് ഞാന്‍ കണ്ണൂരില്‍ നിന്നു കൊണ്ടുവന്ന എന്‍റെ സ്വന്തം ബാഗ്... ഇത്രയേം ബല്യ ബാഗ് ഞാന്‍ മറന്നോ?? ആരവിടെ...ഞാന്‍ തിരിഞ്ഞു നോക്കി... ഓ... വല്യേട്ടന്‍ ഉണ്ട്... സമാധാനം ബാഗ് മൂപ്പര്‍ എടുത്തിരുന്നു... കുറച്ചു ചുമക്കട്ടെ... അല്ലാ പിന്നെ..

അവിടെ നിന്നും നേരെ ഒരു ചായപീടികേല്‍ കയറി ഇട്ട്ലിയും ചായയും കഴിച്ചു നേരെ മുന്നില്‍ കണ്ട ഒരു ഓട്ടോക്കാരനെ 'ഡോയി' എന്ന് നീട്ടി വിളിച്ചു... അങ്ങേരു പടയപ്പയിലെ രജനീകാന്തിനെ പോലെ തിരക്കിട്ട റോഡും മുറിച്ചു കടന്നു തന്‍റെ വോള്‍വോ സ്ടിച്കരോട്ടിച്ച 'സുന്ദരി'യുമായി പറന്നെത്തി... (ഹും സുന്ദരിയോ? ഇതോ, ലാലേട്ടന്‍ കേള്‍ക്കണ്ടാ)... എന്‍റെ നിഷ്കളങ്ങമായ മോന്ത കണ്ടപ്പോള്‍ തന്നെ തലൈവര്‍ മുന്‍പും പിന്‍പും ആലോചിക്കാതെ 500 എന്ന ഒരു നമ്പര്‍ തട്ടിവിട്ടു... ഓഹോ.. മൂന്ന് കൊല്ലം കഴിഞ്ഞു മാസം അഞ്ചു ലക്ഷം ശമ്പളം വാങ്ങേണ്ട എന്നോട്... 500 ഉലുവ പോലും... ഞാന്‍ ഫ്ലയിട്ടു പിടിച്ചു പോക്കോളം... അല്ലാതെ അവന്‍റെ എ.സി ഓട്ടോവില്‍ കയറാനുള്ളത്രേം കഴിവ് എനിക്കില്ല...

പിന്നെ ആരുടെയോ ഉപദേശം കേട്ടു ഒരു കാള്‍ ടാക്സിയും പിടിച്ചു ഞാനും വല്യേട്ടനും ദാ ഈ ചിത്രത്തില്‍ കാണുന്ന മനോഹര ഭൂമിയിലേക്ക് യാത്രയായി..
(ഈ മനോഹര ഭൂമിയിലെ ആ കാണുന്ന പച്ച പുല്ലുകള്‍ പലപ്പോഴായി ഒരുപാടു പറിക്കാന്‍ വിധിക്കപ്പെട്ടവരാ ഞാനും എന്‍റെ സഹ പാഠികളും)

ആ കാറിന്‍റെ ഉള്ളില്‍ ഇരുന്നു അങ്ങനെ പോകുമ്പോ എന്‍റെ കാതില്‍ ആരോ എന്തോ പാടുന്നതുപോലെ... ""അവനവന്‍ കുരുക്കുന്ന കുരുക്കഴിചെടുക്കുംബം ഗുലുമാല്‍... അവനവന്‍ കുഴിക്കുന്ന കുഴികളില്‍ പതിക്കുംബം ഗുലുമാല്‍....(റിപീറ്റ് 999)""... എന്നിട്ടോ???

(തുടരും)....
റാഗിങ്ങ് വിശേഷങ്ങളുമായി...




Thursday, January 22, 2009

കോയബത്തൂ൪ to പൂനെ to ബാഗ്ലൂ൪ to ഇനി എവിടേക്കാ...?

പാഠ൦ ഒന്ന് (ഇതു൦ ഒരു വിലാപ൦ തന്നെ...!!!)

സപ്ലെ ചെയി൯ ASSIGNMENT കഴിഞയുടനെ തുടങാ൦... ഇപ്പൊ മനസ്സു മുഴുവ൯ LOGISTICSum പിന്നെ മനസ്സിനെ മരവിപ്പിക്കുന്ന കുറെ MANAGEMENT PRINCIPLESum മാത്രമാ....


താഴത്തെ 'സംഭവം' എഴുതിയ തിയ്യതി: 19-03-2009 (വെള്ളി)
-----------------------------------------------------
---BREAK---തുടക്കം തന്നെ ചീറ്റിപ്പോയി---
-----------------------------------------------------
അയ്യോ...
ആരെങ്ങിലും ബ്ലോഗ് സന്ദര്‍ശിക്കുന്നുടോ എന്ന് സംശയം ആണ് (???) ....

സാരമില്ല... ഏതൊരു നല്ല ആള്‍ക്കും ഒരു ദിവസം ഉണ്ട് എന്നാണല്ലോ? (അതയോ?)

സത്യം പറയാം... കുറെ എഴുതണം എന്ന് കരുതി തുടങ്ങിയ ഒരു "സംഭവം" ആണ്... പക്ഷെ എന്ത് ചെയ്യാന്‍... ഇപ്പൊ എഴുതാനൊന്നും ഒരു ഒരു 'അതില്ല' (അത് തന്നെ... )

---കഷണം ഒന്ന്----
WORK.... WORK.... WORK.... എപ്പോഴും വളരെ ലേറ്റ് ആയി റൂമില്‍ എത്തുന്ന എന്നെ എന്റെ റൂം മേറ്റ്സ് പലപ്പോഴും 'തെറി' വിളിക്കുമായിരുന്നു....
"എടാ ഈ കമ്പനി നിന്റെ അപ്പന്റെ ആണോ???"
"ഡാ MD അയാളുടെ മകളെ നിനക്ക് കെട്ടിച്ചു തരുമെന്നു പറഞ്ഞോ?"
"ആകെ കിട്ടുന്ന നക്കാപിച്ചക്ക് ഇത്ര പണി എടുക്കണോ??"

ഇതൊക്കെ സഹിക്കാവുന്ന Dialogues...

വേറെ കുറെ ഉണ്ട്... അയ്യോ... അതൊക്കെ ഇവിടെ പറഞ്ഞാ കൊളമാകും... എന്നാലും ചില censored തെറികള്‍ പറയാം...

"ഡാ തെ... daily ഇങ്ങനെ ലേറ്റ് ആയി വന്ന... ഫുഡ് അരുണ്ടാക്കും??"
"പാത്രമെല്ലാം നേരാവണ്ണം കഴുകി വച്ചോ... mmmm"

ഇതങ്ങനെ നീണ്ടു പോകും... എന്നാലും ആ റൂം ഒരു സ്വര്‍ഗമായിരുന്നു... തിരക്കിട്ട ഓഫീസ് (office-il ആകുന്നതിനു മുമ്പു അതെ COMPANY-il തന്നെ വേറെ പല സ്ഥലത്തും ജോലി ചെയ്തിരുന്നു... കഠിനമായ പരിശ്രമത്തിന്റെ (??? അതൊക്കെ പിന്നിട് എഴുതാം എന്ന് വിചാരിക്കുന്നു... ??നടക്കുമോ???) ഫലമായി ഒരു നല്ല Department-il ഒരു ജോലി കിട്ടി ( Pramotion എന്നൊന്നും പറയാന്‍ പറ്റുമോ എന്ന് സംശയം ആണ്..) -- ജീവിതത്തിനിടയിലെ ഏക ആശ്വാസം ആയിരുന്നു ഇവിടുത്തെ താമസം... ആ Life ഞങള്‍ എല്ലാവരും നന്നായി ആസ്വദിച്ചിരുന്നു... അവിടെ ഞങ്ങള്ക്ക് രണ്ടു റൂം (ഫ്ലാറ്റ്) ഉണ്ടായിരുന്നു... എല്ലാം കൂടെ ഒരുപാടു പേര്‍... അതില്‍ നിന്നു ഓരോരുത്തരായി കൊഴിഞ്ഞു പോയപ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ ഒരു റൂം ഒഴിവാക്കി... പിന്നെ കുറെ പേര്‍ ഒരുമിച്ചു അവിടെ നിന്നും പോയി... ഞാനും പിന്നെ മൂന്ന് പേരും.. ഭാവി ജീവിതം ഒരു "സ്വപ്ന"മാക്കാന്‍ വേണ്ടി ഉപരിപടനത്തിനു Bangalor-ലെക്കായിരുന്നു ആ യാത്ര :-(..... പിന്നെയും ചിലര്‍ ആ റൂമില്‍ ഇപ്പോഴും ഉണ്ട്.. പുതിയ ചിലരും അവിടെ കുടിയേരിയിരിക്കുന്നു...

ആ റൂംമുകള്‍ക്ക് വേറെയും പല പ്രത്യേകതകളും ഉണ്ടായിരുന്നു... എല്ലാരും മലയാളികള്‍... ... എല്ലാരും NTTF products ആണ്... Seniors അല്ലെങ്ങില്‍ Juniors... എല്ലാ center-il നിന്നു മുള്ളവര്‍... ആകെ കൂടി ഒരു NTTF ഗന്ധം(ദുര്‍ഗന്ധം) ഉള്ള ഒരു ഫ്ലാറ്റ്... പക്ഷെ എല്ലാവരുടെയും ചിന്തകളും, ചെയ്തികളും, ആഗ്രഹങ്ങളും, എല്ലാം എല്ലാം ഒന്നായിരുന്നു... ചുരുക്കി പറഞ്ഞാ 'ഒരു വണ്ടിക്കു' പോകാന്‍ പറ്റിയ teams.... വളരെ കഷ്ടപ്പാടുകള്‍ നിറഞ്ഞ ഒരു ജീവിതമായിരുന്നു തുടക്കത്തില്‍... ചെറിയ ശമ്പളവും വലിയ മോഹങ്ങളുമായി കുറെ ജീവികള്‍... പിന്നെ ജോലിയും കൂലിയും ഇല്ലാതെ റൂമിന് കാവലായി ചിലര്‍.. അവരുടെ ചിലവിന്റെ വക കൂടി ജോലി ഉള്ളവര്‍ കണ്ടെത്തണം... രണ്ടു വര്ഷം ഒക്കെ ജോലിക്ക് പോകാതെ റൂമില്‍ കുറ്റിയടിച്ച് ഇരുന്ന ആള്‍കാര്‍ പോലും ഉണ്ടായിരുന്നു.. പക്ഷെ എല്ലാവരും ഉള്ളത് കൊണ്ടു ഓണം പോലെ
പിന്നെ ചിലരെല്ലാം പച്ച പിടിച്ചു തുടങ്ങി.... അത് എല്ലാവര്ക്കും ആശ്വാസമായി... ജിവിത നിലവാരം മെച്ചപ്പെട്ടു തുടങ്ങി... വലിയ നിലയില്‍ എത്തിയ ചിലരെല്ലാം വിദേശങ്ങളില്‍ പോയി.. പക്ഷെ ആരും ആ റൂം മറന്നില്ല... അവര്‍ വരുമ്പോള്‍ റൂമില്‍ ഉത്സവം ആയിരിക്കും... അങ്ങനെ ഒരുപാടു ദുഖങ്ങളും സുഖങ്ങളും... അതൊക്കെ കുറെ പറയാനുണ്ട്‌... അതൊക്കെ പിന്നീടൊരിക്കല്‍ വിശദമായി പറയാം...

---------വഴി മാറി, നേരെ പോടാ-----------
Sorry, ഞാന്‍ പറയാന്‍ വന്നത് ഇതായിരുന്നില്ല.... "കഷണം ഒന്ന്" എഴുതിയത് എന്റെ 3 വര്‍ഷത്തെ തിരക്കിട്ട ജിവിതം സൂചിപ്പിക്കാന്‍ മാത്രമാണ്...
അവിടുത്തെ തിരക്കിട്ട ജീവിതത്തില്‍ നിന്നും രക്ഷപെട്ടു Banglore-ലേക്ക് വരുമ്പോള്‍ മനസില്‍ ഒരുപാടു സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു... ഒന്നു വിശ്രമിക്കുക... കോളേജ് ലൈഫ് പരമാവധി ആസ്വദിക്കുക... nttf എന്ന ഒരു ചങ്ങലയിട്ട കോളേജ് ലൈഫില്‍ ചുരുങ്ങിയ ഒരു മനസ്സിനെ സ്വതന്ദ്രമാക്കുക...
എല്ലാ ആഗ്രഹങ്ങളെയും തകിടം മറിക്കുന്ന ഒരു സ്വീകരണം ആയിരുന്നു പക്ഷെ ഇവിടെ ലഭിച്ചത്...

തിരക്കില്‍ നിന്നു കൂടുതല്‍ തിരക്കിലേക്ക്.... ഹൊ... എല്ലാം കൊളമായി...

ഒരു ബ്ലോഗ് തുടങ്ങി... പക്ഷെ അതില്‍ സ്ഥിരമായി 'പോസ്റ്റ്' (atleast മുഴുവനായും ഒരു പോസ്റ്റ്.. എവിടെ?) ചെയ്യാനുള്ള നേരം പോലും കിട്ടുന്നില്ല...

ഇനി എപ്പോഴാ ഇതൊക്കെ എഴുതണ്ടേ?? എനിക്ക് പറ്റിയ പണിയാണെന്ന് തോന്നുന്നില്ലാ... എന്തായാലും ഈ വര്‍ഷം എന്ത്ങ്കിലുമൊക്കെ എഴുതണം... തിരക്ക് പിടിച്ച കോളേജും പിന്നെ കുറെ assignmnet കളും പിന്നെ ഒരുപാടു സോഷ്യല്‍ community-കളിലെ എഴുത്തും കുത്തും... അതിനിടയില്‍ എന്റെ പാവം ബ്ലോഗ് അനാഥമായി... എന്റെ ചിന്തകളും.... അതിനിടയില്‍ പെട്ട് മുറിഞു പോയി എന്റെ വാക്കുകളും...

കാത്തിരിക്കാം... ഒരു നല്ല പോസ്റ്റിനായി... ശുഭാപ്തി വിശ്വാസം നല്ലതാ... അല്ലെ?.. അതേ... അതേ...



പിന്‍ കുറിപ്പ്...
"ചിന്തിക്കാന്‍ കഴിയുന്നത് ഒരനുഗ്രഹമാണ്... അത് മറ്റുള്ളവരെ അറിയിക്കാന്‍ പറ്റുക എന്നുളത് ഒരു കഴിവാണ്... അതിനുള്ള അവസരം ലഭിക്കുന്നത്‌ ഒരു ഭാഗ്യമാണ്.... അവസരം നഷ്ടപ്പെടുത്തുന്നത് ബുദ്ധി മോശമാണ്..."
By Someone....